W urządzeniach tych wyróżniamy dolne i górne źródło. Dolne źródło jest miejscem skąd dana pompa ciepła pobiera energię. Może to być grunt, powietrze lub wody podziemne. Natomiast górne źródło to tzw. emitery ciepła, czyli miejsca, do których oddawane jest zgromadzone ciepło, np. kaloryfery, ogrzewanie podłogowe czy nawiewy.
W związku z różnymi rodzajami dolnego źródła, pompy ciepła możemy podzielić na 3 typy:
1 Pompy ciepła gruntowe zasilane są ciepłem ziemi. W zależności od sposobu w jaki pozyskują energię występują w wersji z poziomymi lub pionowymi wymiennikami ciepła. Kolektory wypełnione są roztworem o niskim współczynniku temperatury zamarzania, pobierają one ciepło z wnętrza ziemi i następnie przekazują pozyskaną energię do urządzenia. Kolektory poziome układane są na głębokości 0,2-0,5 m poniżej granicy przemarzania gruntu. Niestety ich montaż zabiera dość dużą powierzchnię. Kolektory pionowe to wprowadzone w głąb ziemi pojedyncze pętle rur, które umieszczane są nawet kilkadziesiąt metrów pod ziemią. Jest to rozwiązanie dedykowane do miejsc, gdzie do dyspozycji mamy niewielki metraż. Największą zaletą gruntowych pomp ciepła jest stabilność pracy niezależnie od temperatury na zewnątrz, główną wadą – dość wysoki koszt inwestycji.
2 Pompy ciepła typu powietrze-woda – najpopularniejsze rozwiązanie, które jako dolne źródło wykorzystuje energię powietrza. Największą zaletą pomp powietrznych jest sposób ich montażu, który jest o wiele prostszy i mniej inwazyjny niż w przypadku pozostałych pomp, a wadą – obniżenie efektywności urządzenia wraz ze spadkiem temperatury na zewnątrz.
3 Pompy ciepła typu woda-woda – tu ciepło pobierane jest z wód gruntowych poprzez wykonanie specjalnie przygotowanej studni. Jej zaletą jest stabilna, stała w ciągu roku temperatura dolnego źródła, lecz należy mieć na uwadze, że wykorzystanie zasobów wodnych w niektórych przypadkach może się wiązać z uzyskaniem stosownych pozwoleń wodnoprawnych.